Reform. Hogeschool Zwolle sph/mwd/kw

Vrouw, 38 jaar, gehuwd, werkzaam als groepsleidster mbo in verpleeghuis. Echtgenoot, 38 jaar, ICT-branche.

Hulpvraag: Wil individuele begeleiding, specifiek gericht op verhelderen eigen keuzen, verwacht van de hulpverlener vooral een luisterend oor en hulp bij het ontwarren van "denk- en gevoelsknopen".

Plan van aanpak: Deels ventilatie van verdriet, zorg en woede over de problemen en de relatieve isolement waarin zij zich voelt zitten. Stilstaan, uiten en proberen anders te benutten van gevoelens.
Deels helpen structuur te brengen in haar werkelijkheid door te helpen allerlei koppelingen (wat pastor zegt is zelfde als wat God zegt) los te maken en zo de werkelijkheid verder te differentieren en deels met haar te kijken welke aanvullende hulp en steun ze nodig heeft en waar ze die mogelijk kan krijgen.

Uitgevoerd zijn 5 vervolg gesprekken (zie dossier en discussies)

Problemen: slaapstoornissen, isolement, gepest op school, verwerkingsproblematiek

Clientmogelijkheden: intelligent, gemotiveerd, communicatief

Aanpak: verheldering eigen keuzen, luisterend oor,

Vrouw

Onbekend

Onbekend

Onbekend

Onbekend

Persoonlijke gegevens:

Vrouw, 38 jaar, gehuwd, werkzaam als groepsleidster mbo in verpleeghuis. Echtgenoot, 38 jaar, ICT-branche.
Vier kinderen: zoon 19 jaar, uitwonend, studerend; dochter 17 jaar, thuiswonend, vwo; zoon, 15 jaar, thuiswonend, vbo, ADHD; dochter, 13 jaar, thuiswonend ivbo, ADHD, PDD-McDD.
Middelgrote woonplaats noord-westen Nederland, rijtjeshuis, algemeen christelijk, actief binnen kerkgenootschap.
Voelt zich lichamelijk gezond, bij aanmelding slaapstoornissen: inslaapmedicatie van huisarts. Sexualiteit: frequentie wisselend, maar tot tevredenheid. Eten, stoelgang, menstruatie: geen problemen. Uiterlijke verzorging: licht opgemaakt, moderne kleding (wijde trui, broek), kortgeknipt haar. Verbaal: goed articulerend, gemoduleerd, hledere zinsbouw, breedsprakig.
Financieel: geen problemen.

Eerder hulp:

Vrouw: sociale vaardigheidstraining AMW, ca. 15 jaar geleden, goede herinneringen daaraan.
Man: individuele begeleiding 1e lijns psycholoog, ca. 15 jaar geleden, goede herinneringen daaraan volgens cliente.
Voor twee kinderen: RIAGG voor derde kind, geen goede herinneringen. Momenteel MKD voor jongste, goede contacten.

Hulpvraag:

Wil individuele begeleiding, specifiek gericht op verhelderen eigen keuzen, verwacht van de hulpverlener vooral een luisterend oor en hulp bij het ontwarren van "denk- en gevoelsknopen".

Onbekend

Achtergrond bij intake:

Cliente is middelste in gezin van vijf kinderen, vader en moeder leven nog, contact met brusjes matig qua frequentie en intensiteit. Kleine plaats, vader hoofd administratie in middelgroot bedrijf, moeder huisvrouw.
Was vroeger "dik en lelijk", werd veel gepest op school, lag uit de groep. Zocht aansluiting bij "zwakbegaafd meisje en de dochter van een arme arbeider". Bezocht de MAVO, in examenklas wat slechte cijfers, werd door ouders zonder overleg met haar naar de huishoudschool "gedaan": is daar nog boos over, daar zij het liefst een verpleegkundigen-opleiding had gedaan, wat door deze schoolverandering onmogelijk werd.
Echtgenoot was vroeger een van de grootste pesters, later bleek dat hij thuis sterk onder de druk van met name zijn moeder stond die erg claimend gedrag vertoonde. Dit was de reden dat hij een jaar in begeleiding is geweest.
De sociale vaardigheidstraining die cliente heeft gevolgd had te maken met loskomen van de pestervaringen.
De problemen rondom de jongste kinderen hebben haar uitgeput. Met name het veelvuldig moeten structureren van de thuissituatie vraagt veel energie van haar. Echtgenoot steunt haar daarin, maar is in verband met drukke baan regelmatig afwezig.
Verder ondervindt ze weinig steun in haar sociale omgeving, met name emotionele steun mist ze: haar ouders bieden die niet, zijn gericht op hun eigen verdriet over deze kleinkinderen en niet op ondersteuning van cliente; vanuit de brusjes komt weinig steun, lijken de problemen niet te begrijpen, zeggen dat ze de kinderen "harder moet aanpakken"; schoonmoeder leeft wel mee, maar is oud en lichamelijk gehandicapt; kerkleden uit de wijkgemeente vinden dat ze niet zoveel over de zorgen rondom de kinderen moet praten, dat lijkt zo "egocentrisch"; pastor begrijpt weinig van de problematiek van de kinderen, wijst er op dat de wijkgemeente toch als een "zorgzame groep" zou moeten functioneren: ze voelt zich klem tussen wat de pastor als norm vertelt en de feitelijkheid die zij meemaakt.
Ze is actief in de opvang van dak- en thuislozen en ex-psychiatrisch patienten, zegt daar meer steun van te krijgen dan van anderen.
Het werk ervaart ze als heel prettig, maar ze heeft zich nu wel ziek gemeld omdat haar energie op is.
Steun heeft ze wel van twee vriendinnen, belt daar regelmatig mee, maar deze steun is te weinig om het vol te houden.

Onbekend

Onbekend

Voorlopig plan van aanpak:

Deels ventilatie van verdriet, zorg en woede over de problemen en de relatieve isolement waarin zij zich voelt zitten. Stilstaan, uiten en proberen anders te benutten van gevoelens.
Deels helpen structuur te brengen in haar werkelijkheid door te helpen allerlei koppelingen (wat pastor zegt is zelfde als wat God zegt) los te maken en zo de werkelijkheid verder te differentieren en deels met haar te kijken welke aanvullende hulp en steun ze nodig heeft en waar ze die mogelijk kan krijgen.

Onbekend

Onbekend

1e vervolg-gesprek. Wil praten over nare jeugdherinneringen. Ouders moesten trouwen, dit kind direct na geboorte overleden, werd thuis weinig over gesproken. Vader wat afwezig in gezin, hoogstens als hulp voor moeder wanneer er bestraffend opgetreden moest worden. Moeder heeft ze ervaren als een koele, op zichzelf gerichte vrouw, die naar vader zich als volgzaam en onmachtig opstelde, maar vader wel inschakelde om de kinderen te straffen. Naar de buitenwereld deed ze zich voor als liefhebbende moeder die trots was op haar kinderen. Cliente herinnert zichzelf als altijd bemiddelend en sussend in conflicten tussen ouders en tussen ouders en brusjes. Was zorgend ingesteld, gebruikte volgens eigen zeggen dit deels als middel om conflicten te sussen of te voorkomen, deels als middel om gezien te worden: "ze kan zo goed zorgen". De werker probeert gedrag moeder te benoemen middels de drama-driehoek, sluit niet aan bij client. Verder trekt werker een parallel naar haar huidige zorgzame en wegcijferende gedrag, geeft een heftige huilbui en veel herkenning. 2e vervolg-gesprek. Wil praten over de huidige relatie met haar ouders. Ouders bellen regelmatig op, komen regelmatig langs en verlangen dat volgens cliente alle aandacht, zowel qua tijdstip van komen en gaan als qua verzorging en aandacht voor hun problemen. Vader is ca. 2 jaar geleden enige tijd opgenomen geweest in verband met een depressie, is daar wel goed behandeld, maar voelt zich nog steeds kwetsbaar. Moeder vraagt veel aandacht voor wat dat voor haar betekent. Regelmatig worden door ouders verwijten geuit in de richting van cliente: je bezoekt ons te weinig, je leeft te weinig met ons mee. Cliente probeert aan die verwijten tegemoet te komen, maar realiseert zich dat ze eigenlijk nog steeds op zoek is naar bevestiging: 'ik ben een goed kind' en dat die bevestiging niet komt. Ze vraagt zich af wat ze verder nog met haar ouders wil, wil eigenlijk het contact voorlopig verbreken, maar weet niet hoe dit te doen zonder allerlei over zichzelf te moeten vertellen en dan weer van moeder te horen: "Dat ik dit nu nog allemaal moet meemaken". Werker stelt dat 'opgeven van de hoop dat je een goed kind kan worden', niet betekent dat cliente dan niet verder zou kunnen leven, ondanks dat andere huidige relaties momenteel te weinig steun bieden. Werker geeft enige suggesties hoe ze aan haar ouders kan duidelijk maken dat ze enige tijd afstand wil, welke rol haar echtgenoot hierin voor haar kan spelen. Opdracht voor de volgende keer: een brief schrijven aan ouders, die niet aan ouders versturen, maar aan werker sturen als materiaal voor volgende keer. Wat zij in die brief wil schrijven is aan haar. 3e vervolg-gesprek. Is niet begonnen aan een brief aan ouders, maar begonnen met schrijven van een levensverhaal. Ze merkt dat er als kind regelmatig andere volwassenen waren waarvan ze wel aandacht kreeg: een onderwijzer die haar regelmatig complimenteerde over haar werk (ook wanneer het in haar herinnering niet zo goed was als wat anderen presteerden), een moeder van buurmeisje. De opbrengst voor haar is dat ze nu woorden kan geven aan de vroegere positieve ervaringen met deze mensen: ze compenseerden wat ik tekort kreeg thuis. Moeder gaat meer bellen nu ze tegen haar ouders heeft gezegd dat ze zelf voorlopig geen contact opneemt, maar dat echtgenoot contact zal onderhouden. Ze gaat steeds te uitgebreid in op telefoontjes van moeder, maar merkt dat ze zich daar vervelend over voelt. Werker neemt met haar verschillende reactiewijzen door, waaronder: telefoon er op leggen wanneer moeder belt, met bijvoorbeeld woorden als: "U weet dat ik voorlopig geen contact wil" of "U weet dat het me niet uitkomt". Dit laatste geeft heftige reactie: "Dat kan ik niet maken!". Werker informeert of ze op deze manier kan reageren wanneer andere mensen bellen en het haar niet gelegen komt, dit is zo: kennelijk is ze in staat om als volwassene te reageren en niet als kind dat aan de ouders moet gehoorzamen. "Wat zou er gebeuren wanneer je je als volwassene gedraagt ten opzichte van je ouders?" Cliente blijkt bang voor 'drama's' en verwijten, vertelt voorbeelden daarvan uit jeugd en rondom opname van vader. Centraal daarin is schuld die religieus benoemd werd door ouders en nog twijfel bij haar oproept: ouders hebben overlijden van 1e kind ervaren als straf op zonde van voorechtelijk sexueel verkeer. Terwijl bekend is in gezin dat moeder indertijd vader wilde hebben en daarover een weddenschap had afgesloten met een vriendin die eveneens op vader verliefd was en vader waarschijnlijk helemaal niet verliefd was geweest op moeder. Cliente concludeert dat ze als kind afscheid moet nemen van haar ouders en dat ze ouders geen onrecht aandoet wanneer ze zich als volwassene tegenover hen gedraagt. Ze wil hier verder over praten met haar echtgenoot en wil volgende keer praten over een gesprek dat ze gaan voeren op een orthopedagogisch instituut voor het jongste kind. Ze ziet hier tegenop vanwege nare ervaringen met het RIAGG in het verleden. 4e vervolg-gesprek. In een telefoongesprek met vader had ze volgehouden dat ze voorlopig geen contact wilde en het vervelend vond dat ouders haar wens niet respecteerden. Had daarbij verwezen naar vader's opname: hij zou kunnen begrijpen dat je soms tijd nodig hebt. Vader had hier bevestigend op gereageerd, wat bij moeder (op de achtergrond hoorbaar) heftige scheldpartijen had veroorzaakt, waarop vader ook was gaan schelden op cliente. Ze had volgehouden en de telefoon er op gelegd. Echtgenoot had zijn bewondering uitgesproken over haar vasthoudend gedrag. Zelf was ze enerzijds trots, anderzijds twijfelend over juistheid van haar gedrag. Wegcijferen blijkt ook in relatie tot echtgenoot te spelen: wie neemt de auto mee? Man wint, terwijl ze geen enkele reden kan bedenken waarom man meer 'recht' zou hebben om de auto mee te nemen dan zij. Ze voelt dat de lijn van wegcijferen in haar levensverhaal zeer dominant aanwezig is. Ze vertelt dat het niet meer mogelijk is om het bewustzijn daarvan weg te stoppen: haar maag en luchtwegen gaan krampen en haar lijf gaat zeer doen wanneer ze in situaties komt waarin er 'wegcijfering' van haar verlangd wordt. Dit speelde ook in een uitnodiging van een vriendin om samen een weekje weg te gaan: ze merkte dat ze dit eigenlijk niet wilde. Bij doorvragen over de redenen daarvoor vertelt cliente dat ze ca. 15 jaar geleden een keer betast is door de echtgenoot van deze vriendin. Veel later was gebleken dat deze man met meerdere vrouwen sexuele relaties had onderhouden tijdens zijn huwelijk. Dit echtpaar was een poosje uit elkaar geweest, man was in therapie gegaan en was 'bekeerd'. Hij was een keer langs geweest om excuses aan te bieden, daarna waren de beide echtparen weer 'op oude voet' met elkaar verder gegaan. Ze zegt dat een en ander nu open en bespreekbaar is tussen deze echtparen. Ondertussen heeft ze samen met haar echtgenoot gesprek op het orthopedagogisch instituut voorbereid. Werker bespreekt nog enkele mogelijkheden om haar eigen grenzen te bewaken tijdens dit gesprek. Werker geeft een opdracht mee: probeer na te gaan wat er gebeurt wanneer je dit krampende gevoel in je maag en lijf krijgt. 5e vervolg-gesprek. Heeft deel van levensverhaal opgestuurd, in dit verhaal komt gedwongen sex binnen huwelijk naar voren, meerdere malen, onder andere enkele dagen na een bevalling. Tevens komt betasting door de echtgenoot van haar vriendin aan de orde.